Ένα χρόνο αργότερα ολοκληρώνεται στο Ναύπλιο η δίκη του Γέρου του Μοριά κι εκδίδεται η ετυμηγορία του ειδικού δικαστηρίου.
Εις θάνατον!
Δύο μέλη του δικαστηρίου ψηφίζουν υπέρ της αθώωσης των κατηγορουμένων αλλά μειοψηφούν. Ο Αναστάσιος Πολυζωίδης –πρόεδρος του δικαστηρίου– και ο Γεώργιος Τερτσέτης.
Μάταια οι αυλικοί του ανήλικου τότε Όθωνα και του πανίσχυρου αντιβασιλέα Μαουερ πιέζουν τον Πολυζωίδη να υπογράψει την θανατική καταδίκη των αγωνιστών για την ανεξαρτησία του έθνους.
Καλύτερα να μου κόψετε το χέρι παρά να υπογράψω, τους φωνάζει στα μούτρα ο έντιμος δικαστής.
Λίγες μέρες αργότερα ο Κολοκοτρώνης –στα 63 του χρόνια– ρίχνεται στο μπουντρούμι του Παλαμηδίου από όπου θα απελευθερωθεί με βασιλικό διάταγμα δύο χρόνια αργότερα από τον ενήλικο πια βασιλιά Όθωνα κι αφού νωρίτερα η ποινή του –μπροστά στην γενική κατακραυγή– έχει μετατραπεί σε ισόβια κάθειρξη.
Σήμερα στην εποχή της τρίτης Γερμανοκρατίας –η δεύτερη ήταν κατά την διάρκεια της κατοχής στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο– το επίπεδο της Δικαιοσύνης στο Προτεκτοράτο βρίσκεται στα ίδια ή μάλλον σε χειρότερα επίπεδα.
Σήμερα δεν υπάρχουν Πολυζωίδηδες και Τερτσέτηδες.
Σήμερα «ο μισθός να πέφτει» και η «φορολογική ασυλία να παρέχεται».
Όταν τέλειωσε η δίκη του Τάσου Θεοφίλου, έγραψα στο κείμενο που σου έστειλα τα εξής:
Θα έγραφα τα ίδια και για την Ηριάννα, αν ήταν διαφορετική σήμερα η απόφαση του «δικαστηρίου».
Αλλά δυστυχώς δεν ήταν εκείνη που η κοπέλα αυτή θα περίμενε.
Είναι πάντως προφανές ότι οι καμπάνες έχουν αρχίσει να χτυπούν δυνατά.
Γνωρίζουμε, βέβαια, πολύ καλά ότι η μαφία δεν υπάρχει και ο λόγος είναι ότι η ίδια η μαφία αρνείται την ύπαρξή της με μανία.
Όμως, οι φωνές αντίστασης στο προτεκτοράτο έχουν μειωθεί δραματικά και είναι πια μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Κι επειδή ένα από τα δάκτυλα αυτού του χεριού, φίλε μου Πιτσιρίκο, είσαι κι εσύ, νομίζω ότι πρέπει πια να ακούσεις πολύ προσεκτικά τους ήχους της καμπάνας και να λάβεις τα μέτρα σου.
Αν σου την στήσουν, να το ξέρεις ότι πιο πολύ θα φωνάξω εγώ κι ο Βασίλης και οι λοιποί αναγνώστες και συνδρομητές του blog παρά τα πρώην συντρόφια που τα έχουν μπουκώσει οι κάθε λογής ολιγάρχες.
Φιλιά πολλά, την αγάπη μου από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ. Με το που ανακοινώθηκε η ποινή του θανάτου για τον Γέρο ένα από τα παλικάρια του ξέσπασε και του φώναξε «Άδικα σε σκοτώνουν στρατηγέ…». «Γι’ αυτό λυπάσαι μωρέ;» του απαντά ο Κολοκοτρώνης. «Καλύτερα να σε σκοτώνουν άδικα, παρά δίκαια!».
(Αγαπητέ Ηλία, η σημερινή Ελλάδα είναι θλιβερή. Το πιο θλιβερό είναι ότι οι Έλληνες έχουν αποδεχτεί ότι θα ζήσουν χωρίς Δικαιοσύνη. Η υπόθεση της Ηριάννας -που η αδικία και η πλεκτάνη βγάζουν μάτι- δεν απασχολεί και πολλούς Έλληνες. Δεν θυμώνει πολλούς. Ηλία, την έχω ακούσει χρόνια την καμπάνα. Αλλά αφού δεν μασάει η Ηριάννα, δεν μασάω ούτε εγώ. Θα ήταν ντροπή, άλλωστε. Να είσαι καλά.)
Πηγή: pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου