Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

Βιτρίνα η Ελλάδα, βιτρίνα και η Δικαιοσύνη της

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Θα ξεκινήσω παραφράζοντας τον Βολταίρο -επειδή πλέον είμαι απόλυτα σίγουρος- πως θα αφήσουμε αυτή τη χώρα ακριβώς όπως την βρήκαμε: βαθιά ανόητη, άδικη και χρεοκοπημένη.

Μετά την χυδαία απόφαση για την Ηριάννα και τον Περικλή, κάποιοι μιλούν για ανθρώπους και κάποιοι άλλοι για βιτρίνες.

Αυτό ήταν το πρόβλημα, οι σπασμένες βιτρίνες -που ξαναφτιάχνονται- και όχι οι διαλυμένες ζωές δυο ανθρώπων.

Αλλά ας «πρόσεχαν», έτσι;

Δεν πειράζει, βιτρίνα η σημερινή Ελλάδα, βιτρίνα και η δικαιοσύνη της.

Τι απίστευτα γελοία απόφαση, πάντως.

13 χρόνια χωρίς αναστολή και ελαφρυντικά στους δυο νέους.

Με αδιάσειστα στοιχεία ένα ταξίδι στην εξτρεμιστική Βαρκελώνη, μισό αποτύπωμα και …σπάνιο γενετικό υλικό.

Δηλαδή, αρκεί ένα αεροπορικό εισιτήριο, να πατήσεις το κουμπί ενός ασανσέρ και να φτερνιστείς στα Εξάρχεια για να καταδικαστείς για τρομοκρατία.

Ή να πιεις μια Άλφα στην πτήση Αθήνα-Βαρκελώνη (καλά εκεί έχεις φάει ισόβια).

Σοβαρά τώρα;

Δικαστές από τα Lidl.

Και η ελληνική κοινωνία τον ύπνο τον βαθύ.

Γιατί είναι πανικοβλημένη, δειλή μέχρι αηδίας και δεν βλέπει πως άρχισε ήδη το παιδομάζωμα.
Περιμένει να ξυπνήσει μια μέρα και να έχουν φτιάξει όλα από μόνα τους.

Φυλακίζονται δυο άνθρωποι -χωρίς δίκη στην ουσία- και μούγκα στη στρούγκα.

Οι περισσότεροι δεν έχουν καν άποψη, αλλά, άμα είναι να σχολιάσουν ένα πανηλίθιο τηλεπαιχνίδι που κάτι πίθηκοι κυνηγούν καρύδες για να φάνε παγωτό;

Εκεί μπορούν να μιλάνε και όλη μέρα.

Στη δε απόφαση για τον Θεοφίλου -που ουσιαστικά έχασε 5 χρόνια στη φυλακή για ένα αδίκημα που δεν διέπραξε ποτέ- θα έπρεπε να μην είχε μείνει ούτε σκαμπό όρθιο την επόμενη μέρα.

Να δεις μετά αν θα τολμούσαν να το ξανακάνουν.

Δεν πειράζει, βιτρίνα και η ελληνική κοινωνία.

Πάμε Βαρκελώνη;

Με εκτίμηση,

Άρης

Υ.Γ. Και λίγο πριν τον τερματισμό των μαλακόμετρων, πολιτικοί κομμάτων και δημοσιογράφοι που τρομοκρατούν καθημερινά νοικοκυραίους να μιλάνε για την τρομοκρατία. Σαν να μιλάνε οι έμποροι όπλων για την παγκόσμια ειρήνη. Πολιτικοί που έπρεπε να είναι μέσα ισόβια -υπάρχουν οι αποδείξεις και τα στοιχεία πριν και μετά την χρεοκοπία- να ζητάνε την παραδειγματική τιμωρία δυο αθώων. Αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αλλά μάλλον το ξεχάσαμε κάπου στην πορεία για τον βούρκο.
(Αγαπητέ Άρη, αυτό δεν είναι κοινωνία. Τέτοια μοναξιά δεν έχω αισθανθεί ποτέ άλλοτε στη ζωή μου. Άρη, γράφε λίγο πιο συχνά. Μην χάνεσαι. Και κοίτα το μέιλ σου. Την αγάπη μου.)
Πηγή: pitsirikos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου